ARTIS DADAKAN
Hujan beuki kerep, para artis mingkin tibra, gempar di pangiuhan. Kasibat teluh kéjo.
Hujan beuki kerep, para artis mingkin tibra, gempar di pangiuhan. Kasibat teluh kéjo.
Kop, konci mobil, gejlig ka luar. Geuleuyeung, mobil nyampeur nu dimaksud. Ngajauhkeun ti wewengkon imah. Dius, nyemprung ka tonggohkeun.
Waktu beuki nyérélék. Poé-poé geus kaliwat, minggu ganti bulan. Bulan-bulan geus katincak. Sakurilingeunana bet mawa lewang.
Taak ngalungkeun batu ka handap nu can kaparengkeun manéhna purun, padahal keusik geus teterejel naék, sakali mangsa ...
“Enya. Lima satengah milyar.” Pokna negeskeun. Cakakak manéhna seuri, bangun nikmat. Bungah, nempo kuring nu geugeumeueun ngajauhan.
“Enya. Lima satengah milyar.” Pokna negeskeun. Cakakak manéhna seuri, bangun nikmat. Bungah, nempo kuring nu geugeumeueun ngajauhan.
Blus, kana mobil. Manèhna tungkul nuturkeun, teu sanggup neuteup. Jalan hareupeunana karasa sumpek. Matapoèna geus lila ilang
Bru, bru neundeun goréngan hareupeunana. Gidig ka hareup. “Kamana?” manéhna olohok.
Reuwas ogé. Aya nu ménta pamajikan, jang pipamajikaneunana. Dikitukeun mah, kaluar jiwa kalalakian.
Jadi selebritis dadakan. Diudag puluhan mahasiswa, leupas tina hiji rombongan, dipegat rombongan lain. Diperekpek patarosan.
api kétang, apungkeun wé ieu. Keun, soal rocét mah. Sugan bisaeun ngatur sorangan di jalan
Ngomong bari pepeta sarta tutunjuk ka luhur méja. Si Tétéh kerung, ngangkat taktak saeutik.
Barina gé alus kieu, ngajaga tisolédat niat jeung kagoréngan tatangga.
Teu lila kadéngé adan, manéhna ukur bisa gegerenyeman. Kasawang, moal kasorang. Manehna ngusap késang.
Lapat-lapat ngelemeng nu tinggurilap. Buburicakan. Ngadeukeutan. Mangpirang gambar tingbelesat. Pasulabreng. Bruh-brèh.
Bari ngatur napas, mencrong tukang putu nu ngajauhan, lila-lila ngaleungit. Sora jujuitanna beuki tarik. ‘Si Èta’ meunang cococoan anyar.
Kuniang uing hudang. Ngagebes nu pahedreng-hereng, “Ssssh, montong ribut. Yu mangkat. Ke dituduhkeun jalanna.
Teu nyalahan. Nyampak kang Somad keur uplek ngobrol jeung pamajikan. Nyel ambek. Geus mindeng kadéngé, maranéhanana sok babarengan.
Wanci janari mangsana takbiran. Di hiji tempat, gigireun makam. “Pasukan..!” Hiji sora tatag.
Kep, pigeulang aya nu nyekel, ditongtak disakalikeun. Blus, kuring asup kana carita. Gajleng manéhna kaluar.