SSSH... MONTONG RIBUT!

“Embung. Pokona moal milu,” kadenge mitoha nyentak.

“Ih ari Ema, saha deui atuh?” Pamajikan keseleun.

“Tanyakeun di ditu. Geus nyarahoeun.”

Beu, Si Ema. ngewa ka uing nepi ka kituna. Meureun pedah teu tulus ngawinkeun Si Nyai ka Jang Ohan? Anak bandar beas? Lain jodona, Ma. Cik sakali mah nulungan. Pan ngan Ema nu nyaho tempatna. Eta ge teu ngahaja. Basa uing jarah ka kolot, paamprok. Ema keur bareng jeung Mang Soma. Kateuing rek kamarana. Urusanana duaan.

“Ema sok lieur,” pokna.

Wuaah... wadul Ema mah. Geuning harita kuat, diajak piknik ku Si Nyai. Leuwih jauh malah.

“Pokona moal!” Mitoha ngagentak. Blus, ka kamerna. Blug, nutupkeun panto. Ngerem.

Rohangan jadi saheng. Tinggerendeng. Nu mesem. Nu kukulutus. Nu pacental-cental. Nu ho-hag. Pamajikan mingkin kaweur, ijigimbrang. “Maenya mawa layon kudu sumpang-simpang tatanya jalan?”

Kuniang uing hudang. Ngagebes nu pahedreng-hereng, “Ssssh, montong ribut. Yu mangkat. Ke dituduhkeun jalanna.” cengteh bari ngagoledag deui neruskeun hanca. Paeh.**

https://samudrajatnika.wixsite.com/jatnika-smart